Op 26 en 27 februari heeft een vertegenwoordiging van de Stichting Support Rwanda een werkbezoek gebracht aan de arme families en de tienermoeders in Rubengera. Dit bezoek is gecombineerd met de activiteiten voor een Goede Doelen project voor het ziekenhuis en de school in Kibogora. Samen met het lokale team, bestaande uit Chantal (pastor in opleiding), Francoise (administratieve ondersteuning) en Polycarpe (coördinator en logistieke planning) is een programma gemaakt voor het weekend om een aantal van de families en de jonge moeders te bezoeken. Het doel van ons werkbezoek is om het lokale team in Rubengera te ontmoeten en om na te gaan of de geboden hulp daadwerkelijk ondersteunend is aan de families en om te peilen welke hulp aanvullend nodig is.
Eerste bezoeken Rubengera zaterdag 26 februari
We gaan vroeg op pad vanuit het Kibogora Hospital en na 2,5 uur rijden komen we bij de eerste familie aan. Polycarpe, als lid van het lokale team, vergezelt ons. Na een landelijke rit door het prachtige heuvelachtige landschap komen we bij Xaverine aan. Zij is blind en woont met twee kleinkinderen samen. Zij slaapt op een kleed op de grond. Zij woont in een donker lemen huis zonder ramen. De kookpot die zij via de stichting ontvangen heeft, bewaard zij achter een slot, haar zus komt soms voor haar koken. Xaverine is heel dankbaar voor alles wat zij aan ondersteuning via de stichting heeft ontvangen en spreekt meerdere malen een gebed uit als dank.
Naaimachines
Daarna gaan wij onderweg naar de locatie waar de tienermoeders naailes krijgen. Via de Stichting Hope hebben zij naaimachines ontvangen en hebben zij gedurende 6 maanden 3x per week naailes. De jonge moeders vormen een coöperatie, welke met hulp van het lokale team en onze stichting is opgericht. Hierdoor kunnen zij gezamenlijk hun producten verkopen en ontvangen ze krediet om een winkeltje te starten, bijvoorbeeld voor het verkopen van fruit en groentes. De derde familie die we bezoeken is Denys, net als de familie van Jean Pierre verbetert hij zich goed. De geit die hij via de stichting heeft ontvangen heeft hij ingeruild voor een koe en met de groente uit de moestuin zoals wortel, ui, cassave, allerlei kruiden en met de melk gaat hij naar de markt om te verkopen.
Toilet
Tien minuten daar vandaan woont Joselyne, zij is alleenstaand en heeft 5 kinderen. Haar geit krijgt weer een jong geitje, dat zij kan verkopen. De moestuin staat er goed bij en biedt haar groentes. Twee van haar kinderen in versleten kleren zijn thuis, zij gaan naar de basisschool van de overheid en hebben de droom om leraar en elektricien te worden. Maria is een andere alleenstaande moeder. Zij heeft drie kinderen om alleen voor te zorgen en leeft in een huis dat vervallen is door de regen. Haar toilet, dat buiten staat heeft een half dak en het huis heeft geen ramen. De geit heeft zij kunnen ruilen voor een kalf, waarvan zij binnenkort melk hoopt te krijgen. De moestuin ligt verderop bij de buren. Het is mooi om te zien hoe de inwoners van de leefgemeenschap elkaar helpen en hoe zij er samen het beste van proberen te maken.
Deze eerste dag ging snel voorbij en zeer onder de indruk van de ontmoetingen rijden we naar het klooster van de zusters in Rubengera om te overnachten. Het is duidelijk, dat onze stichting van groot belang is om deze gezinnen, die leven op de ondergrens van armoede, te helpen. Die avond beleven we een prachtig samenzijn met zang en drum van de zusters.
Zondag 27 februari
De volgende ochtend starten we met een kerkdienst in de Presbyteriaan Church van Rubengera. Als we er naar toe lopen, horen we de inspirerende koren al zingen. Na registratie voor preventie van Covid 19, betreden we de kerk. De meest prachtige liederen worden gezongen, waaronder het mooie lied “Nkosi Sikele Africa”. Dit zingen de mensen in heel Afrika bij bijzondere gelegenheden, het gaat over de eenheid en verbondenheid van alle volkeren en landen Africa.
Medicijnen
Daarna bezoeken we Bertrand. Hij is zelf niet thuis, want volgt een opleiding. Zijn vrouw werkt in de steenfabriek en is ook afwezig. De zuster van Bertrand zorgt voor de kinderen. Zelf heeft zij een baby van 5 maanden. Twee van de drie kinderen zijn thuis, twaalf en dertien jaar oud, en gaan naar de middelbare school. Zij lijken vier jaar jonger te zijn. De geit heeft inmiddels een jong en de moestuin ligt verder op de berg. Aan de waslijn hangt kapotte en versleten kinderkleding. Het volgende bezoek is aan Nsungguyyab. Het gezin met vier kinderen leeft op de helling van een heuvel langs een steile bergweg. De man van het gezin was de dorpsoudste en heeft om die reden hulp van de overheid ontvangen bij de bouw en het onderhoud van zijn huis. Hij verdient een klein inkomen door producten uit zijn eigen moestuin, ook voor anderen naar de markt te brengen. De vrouw van het gezin heeft psychische problemen. Door behandeling met medicijnen, waarvoor de stichting de kosten heeft betaald, gaat het een stuk beter met haar. Twee van hun kinderen zijn thuis en zitten gelaten op de grond in de lege kamer zonder meubels en nauwelijks licht. Ook zij spreken hun dankbaarheid uit voor de hulp die zij ontvangen.
Ondersteuning
Op het programma vandaag staat ook de ontmoeting met Chantal gepland. Na even wachten bij een plaatselijk café verschijnt Chantal achter op de taximotor met haar zoontje van 6 maanden op de rug gebonden. We hebben een warm samenkomen, waarin zij vertelt over haar werkzaamheden in de “parish”. Zij is zeer betrokken en denkt er over om na het afronden van haar studie tot pastoraal medewerker de opleiding tot Social Worker te gaan volgen. De grootste uitdaging voor haar in het contact met de families is de armoede die zij tegenkomt. Zij voelt zich vaak machteloos, maar is erg blij met de ondersteuning die wij bieden.
Francoise, die ook lid is van het lokale team, missen we helaas. We willen haar bezoeken in de school waar zij werkt, het was echter al laat en zij is net op de bus gestapt en onderweg naar huis. Wij hopen haar tijdens een volgend bezoek live te ontmoeten.
Voldaan keren wij aan het einde van de middag terug naar Kibogora, het was een indrukwekkend en aangrijpend weekend.
Wij danken de leden van het lokale team zeer voor alle activiteiten die zij ontplooien voor de families en de keuzes die zij maken.
Margriet Vaessen vanuit Rwanda.
Kommentare